Artikelen Vinexpress "Al 15 jaar door de poorten van Stadshagen".

Al 15 jaar door de poorten van Stadshagen; zicht op de stad met de voeten in de polder.

Vier jaar geleden kwam ik Stadshagen binnen over de Mastenbroekerbrug. Ik vond het meteen heerlijk; alles netjes en geordend. Mooie frisse woningen en heel veel open ruimte. Ik had zin in een wijk die nog maakbaar leek, het leek me dé plek voor mijn jonge kinderen en ik was benieuwd naar de zaken als de Havezate, de groei van de wijk en de mooie ligging vlak bij de IJssel.
Nu, na 4 jaar zelf in de wijk te wonen, ben ik benieuwd of de plannen zoals ik er over had gelezen ook uitgekomen zijn. Ik heb een gesprek met Patricia Gerrits, zij is projectleider van Stadshagen voor de gemeente Zwolle en met Han Goodijk, hij is stedenbouwkundige van de gemeente Zwolle. In het gesprek probeer ik erachter te komen of ook gecreëerd is wat men gewenst had. Ook ben ik benieuwd hoe de uitdagingen voor de toekomst door de gemeente worden ingeschat; wat bijvoorbeeld te doen aan de verkeerssituaties, de stagnerende groei en hoe om te gaan met die duizenden pubers die Stadshagen huisvest?

“Zicht op de stad met de voeten in de polder”
De slogan voor de Vinexbenadering in de jaren 80. De rijksoverheid zocht naar goede locaties voor het bouwen van woningen. Geschikte plaatsen moesten een goede verbinding hebben met het stadscentrum en toch voelen als wonen buiten de stad. Deze nieuwe woongebieden boden woonruimte aan de rand van steden. Op deze manier werd gewerkt aan het terugdringen van het woon-werkverkeer met de bijbehorende problemen. In Zwolle waren alle mogelijke locaties rond het centrum ingevuld. Het gedeelte van de Mastenbroekerpolder, waar Stadshagen in gepland werd, was een mooie open ruimte op een goed te overbruggen afstand van het stadscentrum; de Peperbus nog duidelijk zichtbaar. Omdat Stadshagen de eerste wijk was waarbij je echt over een barrière heen moest, namelijk het Zwarte water, was het belangrijk om direct te investeren in mooie bruggen die samen met de wegen en fietsroutes zorgden voor een goede bereikbaarheid van het gebied.

Een nieuwe wijk gebaseerd op historie
“Doel was om de sterke structuurlijnen van de polder te behouden” aldus Goodijk. De wegen van de Oude Wetering en de Werkerlaan zijn er nog steeds en functioneren als zichtassen die door de wijk lopen. Ook het water en veengebied van het Rietpark is bewaard gebleven.
De rechte lijnen zorgen voor de duidelijke indeling en een goede oriëntatie in de wijk. Hoe verder je een buurtje ingaat, des te meer voel je het eigen karakter. In de verschillende buurten is ook rekening gehouden met de natuurlijke loop van wegen, paadjes en water. Waar vroeger in een lege polder werd gepland en gebouwd, wordt er nu veel meer rekening gehouden met bestaande bouw. Nieuwe ontwikkelingen moeten passen in de huidige situatie en daarbij met de wensen van de bewoners. Die latere invulling, de verandering van woonwensen in een andere tijd, hebben uiteindelijk gezorgd voor een grote verscheidenheid aan woonvormen, buurten en sferen.

Tijdens de ontwikkeling van de groene strook aan de Oude Wetering stuitte men op de overblijfselen van de Havezate van Werkeren. Er was wel bekend dat in de buurt van een boerderij een Havezate had gestaan, maar niet precies waar. Men ging er in eerste instantie van uit dat de Havezate aan de Oude Wetering lag. Later bleek hij meer van de weg af te liggen. De gemeente en Landstede zouden in eerste instantie het gebied rondom de Havezate gaan ontwikkelen.
Centraal in deze plannen staat natuurlijk de wijkboerderij. Toen deze samenwerking niet slaagde, is als het ware de grond teruggegeven aan de bewoners van de wijk. Wie er een idee had kon het delen en wie wat wilde ondernemen, kon zich melden. Deze aanpak werkt tot op heden heel goed. Na een aantal bijeenkomsten zijn er nu een vijftal werkgroepen die zich elk richten op delen van het totale project rondom de wijkboerderij. De wijkboerderij moet een ontmoetingsplek worden waar kinderen kunnen spelen en bij de dieren kunnen zijn en waar volwassenen lekker kunnen zitten en wat kunnen drinken. Een plek waar activiteiten worden georganiseerd voor jong en oud omgeven door een mooie natuurlijke tuin.

Stadshagenaren, een ondernemend volkje
De wijkboerderij en de manier waarop bewoners dat zeer succesvol oppakken, is voor mij maar één van de voorbeelden van het Stadshagens ondernemerschap. De triathlon, de Stadshagenrun, Stadshagenfestival, de Vinexpress, de avondvierdaagse, alle levende verenigingen, zijn het bewijs dat er in Stadshagen veel van de grond komt en dat men er samen de schouders onder zet. Daarnaast zijn er achter de voordeuren van Stadshagen heel wat ondernemers actief, nu al meer dan 700 zzp’ers!
Ik vraag me af of er in Stadshagen nog meer ruimte ingepland was voor ondernemers. Waarom zijn er bijvoorbeeld geen bouwmarkt, tuincentrum en speelparadijs in Stadshagen?
Er blijkt wel ruimte voor gereserveerd te zijn. Het winkelcentrum aan de Wade blijft het centrale punt voor de detailhandel. Dit winkelcentrum zou zich in de toekomst wel kunnen uitbreiden aan de kant van de Belvederelaan. Het stukje grond waarop het informatiecentrum staat en achter de bloemenkraam is hiervoor bestemd. Grotere zaken zouden een kavel kunnen krijgen aan de Scholtensteeg. Hier is nu alleen het tankstation te vinden, maar nog veel ruimte met veel mogelijkheden. Tot mijn verbazing is hier nooit vanuit het bedrijfsleven een serieus verzoek voor geweest.

Jonge gezinnenwijk
Dat in Stadshagen veel jonge kinderen wonen blijkt niet alleen uit de cijfers. Je merkt het ook elke ochtend als je, slalommend tussen alle andere gezinnen door, je kinderen naar school brengt of een tijdje in de Stadshagenfile staat. Toch is Stadshagen gebouwd voor alle soorten leeftijden en inkomens. Hoe gaan we in Stadshagen om met de snel groeiende groep jongeren? Volgens Gerrits en Goodijk laten jongeren zich moeilijk sturen. Het is moeilijk te bepalen welk soort hangplek voor jongeren echt een succes zou zijn. Er zijn in de wijk al tal van veldjes, er is een skatebaan en een jongerencentrum. Verder zullen veel jongeren hun vermaak zoeken in het stadscentrum. Ik ben benieuwd hoe dit in de toekomst zich zal ontwikkelen. Kunnen jongeren niet meer deelnemen in de wijk of hebben ze daar helemaal geen behoefte aan? “Ondernemers die hier een gat in de markt zien, mogen zich best melden met ideeën om wat meer vermaak aan te kunnen bieden.”, aldus Gerrits.

Wonen in de polder
Wonen in de polder betekent laag wonen. Nu al wordt gekeken hoe eventuele geluidswallen, bijvoorbeeld aan de nieuwe Hasselterweg, ook kunnen dienen als een eventuele waterkering.
Wonen in de Mastenbroekerpolder betekent ook dat je woont vlak bij de IJssel, het Zwarte Water, het Nationaal landschap van Mastenbroek en het gebied van het Vechtdal. Vele met mij lopen hard of fietsen veel in de omgeving van Stadshagen. Omdat veel wegen in de polder lang en recht zijn, vaak met tegenwind, wordt er gezocht naar mogelijkheden om het gebied van de wijk wat vaker te kunnen doorsnijden. Zo zullen er in de toekomst meer weggetjes komen vanaf de Werkerlaan door de weilanden naar de dijk aan het Zwarte Water. Ook wordt er geprobeerd fiets- en wandelroutes aan te leggen op de geluidswallen langs de Hasselterweg, waarmee je weer uitkomt op het tunneltje net achter de Milligerplas. Op deze manier wordt het gebied veel beter bruikbaar voor veel mensen die niet trainen voor de 10 maar de 5 km voor de volgende Stadshagenrun.

De infrastructuur
Ook al mopperen we allemaal wel eens als we moeten omrijden vanwege de veel besproken verkeersknip, Stadshagen is mede hierdoor wel een groene open wijk. Juist omdat de groene zones niet teveel door auto worden doorsneden. Het grootste verkeersknelpunt blijkt toch wel de Frankhuizerallee. Om deze meer te ontlasten zal onderzocht worden of in de toekomst de Belvederelaan doorgetrokken kan worden over het stuk van de Tippe. Op deze manier zou er een nieuwe ontsluitingsroutekomen vanuit Stadshagen naar de rondweg. Aansluitend op deze ontwikkeling volgt dan ook snel het station. Het zal binnenkort duidelijk moet worden wat het wordt; een trein of tram. Maar dat er een station komt staat vast.
Mij leek dat het oplossen van de 8.30 en 17.00 file simpel kon worden opgelost door delen van de Mastenbroekerallee en Milligerlaan te verdubbelen. Han Goodijk legt mij uit dat dit niet zou kunnen en dat je dit ook niet zou moeten willen. De brede lanen zijn aangelegd om de geluidsoverlast voor omwonenden acceptabel te laten zijn. Tegelijkertijd geven ze veel ruimte, licht en groen en worden geluidswallen in de wijk, zoals je die ziet in Zwolle-Zuid, voorkomen.

De toekomst van Stadshagen
In deze economisch zware tijden doet Stadshagen het nog best goed. Dit jaar worden nog steeds 230 woningen opgeleverd, voor volgend jaar zal de uitgifte van woningen wel lager uitvallen. In de Ontwikkelstrategie, die vorige week bekend werd, wordt meer duidelijkheid geboden. Gebieden waar al gebouwd wordt, worden verder afgemaakt. Je kunt hierbij denken aan Frankhuis en delen van Breecamp. De gebieden van Breezicht en de Tippe hebben de komende 10 jaar geen prioriteit. Het afmaken van reeds bebouwde gebieden zorgt ervoor dat de leefbaarheid voor de huidige bewoners toeneemt. Hun wijk moet af zijn om er prettig te kunnen leven. De gebieden die in eerste instantie leeg blijven zouden wel ingezet kunnen worden om de leefbaarheid te vergroten en het groene karakter van Stadshagen te versterken.” Iedereen die een idee heeft, dat niet teveel kost, mag het laten horen” zegt Gerrits. “Het gaat dan wel om zelfrealisatie. Wij stellen alleen wat kaders, zoals dat het voor de gemeente moet het opwegen tegen pachtopbrengsten en dat het moet passen binnen het concept van het gebied”. Het creëren van een natuurlijk speelgebied, een stuk bos en dergelijke zouden mogelijke invullingen kunnen zijn. Als deze gebieden op een prettige manier gebruikt zouden worden, zou dit ook aantrekkelijk kunnen zijn voor toekomstige woningzoekenden.

In het gesprek bleek dat Stadshagen al lang geen voorgeschreven plan meer is. De regels van het rijk hebben steeds meer plaatsgemaakt voor de invulling van bewoners en belanghebbenden in samenspraak met de gemeente. Stadshagen is voor mij nog steeds erg maakbaar, er zijn tal van kansen om mee te doen. De verdere invulling op het terrein van wonen en werken en recreëren zal de leefbaarheid hopelijk verder versterken. Voor mij is de oude slogan dan ook terecht vervangen door dit jaar nieuw geformuleerde: “Je voelt je thuis in Stadshagen”.

Eventuele reacties mogen naar info@Stadshagen.nl

Sander Blok

Artikelen in de Vinexpress; Tunnels

De tunnel door Stadshagen in. 24-03-2013

Net als vele stadshagenaren, die ik lopend of fietsend tegenkom, ga ik er op zondagochtend op uit. Ik zorg dat de bandjes hard zijn, de fles gevuld is en stap op de racefiets voor een ritje in de buitenlucht. Via de nieuwe en de oude sluis, de IJsselbrug over richting de Veluwe of via de Zalkerdijk naar Welsum en dan via Kampen, Genemuiden en Hasselt de polder rond.
Naast alle ooievaars, witte reigers en een enkele ree vallen mij, bij het verlaten van onze wijk, de tunnels op en dan in het bijzonder de teksten op de tunnels.
Ze houden me bezig terwijl ik fiets. Ze zetten me aan het denken maar wat moet ik er toch mee? Hebben ze een bedoeling, is er een samenhang en wie heeft ze bedacht?
Ik heb geprobeerd samenhang te vinden tussen de regels, soms zijn het zelfs maar een paar woorden. Ik zag wel dat ze allemaal te maken hadden met de beleving van het fietsen, maar ik kon er geen lijn in ontdekken en de zinnen verbinden.

Het zorgde wel bij mij voor allerlei terugkerende associaties.
De fietstochtjes zelf, altijd wind. Stadshagen uit door de luchtstroom van de net te koude lucht langs de blote benen.
De” echo op doorreis”, als ik er onderdoor fiets met mijn altijd oehoe roepende kinderen.
De hoopgevende “uitzicht op diepgang” voor als ik straks vol energie weer met frisse inzichten thuiskom. Alle energie die toch na 150 km trappen minder aanwezig is. Mijn vrouw vertelt mij dan bemoedigend dat ik weer heel tevreden, ontspannen en gelukkig uitzie na zo’n ochtendje toeren. Daarmee is de “tocht door woord verzacht”.

Met een aantal jaren zelf associëren wilde ik graag weten waar de regels vandaan kwamen. Na wat googlen bleek de schrijver Paul Gellings te zijn, oud stadsdichter van Zwolle. Met het schrijven van deze 6 regels begon voor hem een reeks opdrachten van kunstwerken in de openbare ruimte. De 6, voor mij losse regels, hadden wel degelijk een bedoelde volgorde, waardoor er een mooi ritme in ontstaat.

Echo op doorreis
Terug is dubbelweg
Uitzicht op diepgang
Inzicht op thuis
Streling door luchtstroom
Tocht door woord verzacht

Als “speldenprikken in het stadslandschap” moeten ze de fietser in zijn tocht wat prikkelen. Net als bij mij ontstaat er dan een gedachte, een herinnering, een glimlach of een groot vraagteken.
De regels ontstaan door de combinatie van de ruimte en hetgeen je ermee doet. Het roepen in de tunnel. Het tweemaal door de tunnel komen om weer thuis te zijn. Het zien van de diepte van de tunnel en het voelen van de wind die langs je glijdt.

Naast deze 6 regels zullen er de komende tijd nog 2 tunnels worden geplaatst met een zin van Paul Gellings erop. Ik ben erg benieuwd welke inspiratie voor tijdens het fietsen ze zullen gaan geven.


Sander Blok

Artikelen in de Vinexpress; De laatste Koninginnedag

Sinds het voorjaar van 2013 schrijf ik voor de krant van Stadshagen; de Vinexpress.

Hieronder het tweede artikel.

Koninginnedag 2013 in Stadshagen

Een speciale Koninginnedag zou dit worden. We hadden er met zijn allen al weken, zo niet maanden naar toegeleefd. Het afscheid van onze koningin Beatrix en de kroning van Willem Alexander. Ook in Stadshagen waren er natuurlijk vele leuke activiteiten georganiseerd.

Met al een beetje zon erbij kwam ik op deze dinsdagochtend al vroeg de mooi versierde fietsen tegen van een heel aantal kinderen uit Stadshagen. Met ballonnen en vele meters crêpepapier waren de fietsen omgetoverd tot echt koning- en koninginnekoetsen. Om 10 uur werden de prijswinnaars op het gras achter de Werkerenlaan bekendgemaakt. Trots namen zij hun prijzen in ontvangst. De feestelijke tocht werd natuurlijk goed begeleid door de fanfare.

In het winkelcentrum bleek dat een vrijmarkt een vrijmarkt blijft. De verkopers lieten zich niet beteugelen door welk programmaoverzicht dan ook. Al voor 10 uur waren er een heel aantal tafels en kleden versierd met allerlei spullen. Al heel snel zou dit aantal uitgroeien en werd het hele centrum van Stadshagen een groot marktterrein waar je voor alles terecht kon. Koninginnepuntzakjes snoep, grabbeltonnen, een hele vloot Playmobil piratenschepen en allerlei campingartikelen voor de komende zomer. De sfeer was erg goed, de zon was ondertussen flink doorgekomen en er was gelukkig weinig wind. Rond half twaalf was het al schuifelen langs de kramen. Begeleid door gitaar spelende kinderen werd er flink onderhandeld en kon je lekker genieten van een “broodje Willem” of een ijsje. Via de rode loper bereikte je het grasveld, dat duidelijk het terrein was van de kinderen. Op de springkussens konden ze zich goed uitleven. Ouders waren druk bezig hun kleinere kinderen te beschermen, foto’s te maken en achteraf de schoenen weer bij elkaar te zoeken.

Er werd in spanning op gewacht. Het moment waarop duizend rode, witte en blauwe ballonnen gezamenlijk zouden worden losgelaten. De hele ochtend waren ouders en hun kinderen bezig geweest op mooie, lieve, sportieve en leuke wensen op te schrijven voor het toekomstige koningspaar en hun drie dochters. De wensen kwamen op het kaartje te staan met de naam van de deelnemer en werden aan de ballonnen geknoopt. Rond twaalf uur keken vele al om zich heen en op hun horloge omdat onduidelijk was waar en wanneer het gezamenlijk oplaten zou zijn. Ik besloot, net als een aantal andere ouders, om precies om twaalf uur maar zelf met mijn kinderen af te tellen en de ballon het luchtruim in te kijken. Om tien minuten over twaalf werd vanaf het podium alsnog een signaal gegeven en gingen enkele honderden ballonnen samen de lucht in. Een mooi gezicht alsnog: al die gekleurde ballonnen en daarbij de hoopvolle gezichten van alle kinderen. Tijdens het Stadshagenfestival zal worden bekendgemaakt wie de ballonnenwedstrijd heeft gewonnen. Dan is bekend van welke ballon het kaartje vanuit de verste bestemming is teruggekomen.

Later in de middag was de vrijmarkt nog in volle gang. In het centrum van Stadshagen was het lekker druk. Rondom het centrum van Stadshagen werd elke vierkante meter benut om de auto’s kwijt te raken. Naast de vrijmarkt en de springkussen werd er gedanst in het Cultuurhuus en waren er optredens op het podium. Al met al een hele feestelijke Koninginnedag in Stadshagen. Net als ik, zijn vele van u vast nog druk geweest om alle niet verkochte handelswaar weer een goede plek op zolder te geven. Volgend jaar weer een kans.

Sander Blok